Zespół dyskowo-korzeniowy zwany inaczej dyskopatią jest zmorą naszych czasów. Siedzący tryb pracy, mała ilość ruchu, podróżowanie środkami komunikacji zamiast poruszanie się pieszo powodują osłabienie mięśni przytrzymujących nasz kręgosłup we właściwej pozycji.
Etiologia i patogeneza
Jest to stan, w którym dochodzi do ucisku krążka międzykręgowego na korzenie nerwowe. Dyski zbudowane są z jądra miażdżystego i pierścienia włóknistego, który pod wpływem działających sił może ulegać pęknięciu. W wyniku tego dochodzi do przesunięcia jądra miażdżystego najczęściej w kierunku tylno-bocznym, co powoduje ucisk na korzenie nerwowe lub rdzeń kręgowy. Przyczyną takiego stanu są najczęściej zmiany zwyrodnieniowe tarcz międzykręgowych, które mogą być wywołane między innymi przez urazy mechaniczne, zmiany troficzne, procesy starzeniowe, osteoporozę, predyspozycje genetyczne, skrzywienie kręgosłupa, siedzący tryb życia i inne. Ostry zespół korzeniowy występuje najczęściej w wyniku podnoszenia przedmiotów z podłoża w nieprawidłowej pozycji. Dyskopatia objawia się głównie u osób po 30 roku życia, lecz może wystąpić w każdym wieku. Najczęściej zmiany te występują w odcinku lędźwiowym i szyjnym kręgosłupa.
Dyskopatia – przyczyny
- siedzący tryb życia,
- mała ilość ruchu,
- podróżowanie środkami komunikacji.
Dyskopatia – objawy
Praktycznie zawsze występuje ból w okolicy kręgosłupa, który może promieniować wzdłuż nerwu. W zależności od poziomu uszkodzenia często dochodzi do odruchowego wzmożonego napięcia mięśni po stronie uszkodzenia. Mogą pojawić się parestezje lub zaburzenia czucia, a w stanach zaawansowanych zaniki mięśniowe i niedowłady.
Dyskopatia – leczenie
Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne powinno obejmować kinezyterapię, terapię manualną, taping, masaż i fizykoterapię.
Zastosowanie zabiegów fizykalnych powinno być zawsze uzależnione od aktualności symptomów, wieku i tolerancji pacjenta. Celem tego rodzaju postępowania jest przede wszystkim łagodzenie dolegliwości bólowych i zmniejszenie napięcia mięśni.
W stanie ostrym zaleca się zimne okłady lub elektroterapię przeciwbólową.
W późniejszym okresie można stosować praktycznie całą gamę zabiegów fizykalnych w zależności od tolerancji pacjenta, a więc:
- Pole magnetyczne niskiej częstotliwości,
- Pole elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości,
- Ultradźwięki,
- Laseroterapię,
- Promieniowanie IR,
- Światło spolaryzowane,
- Elektroterapię (prądy interferencyjne, diadynamiczne, Traberta, TENS, jonoforeza, stymulacja mięśni w przypadku zaników),
- Ciepłolecznictwo miejscowe i ogólne,
- Krioterapię miejscową i ogólną,
- Hydroterapię miejscową i ogólną.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat terapii stosowanych w leczeniu dyskopatii – poszukaj w naszych artykułach:
- Magnetoterapia – pole magnetyczne – wpływ zabiegu na organizm
- Ultradźwięki w fizykoterapii
- Laseroterapia biostymulacyjna, a laseroterapia wysokoenergetyczna – różnica w działaniu
- Elektroterapia