Laser wysokoenergetyczny – zastosowanie, techniki wykonywania zabiegów, tryb pracy, dawki

Artykuł przedstawia zabiegi wykonywane laserem wysokoenergetycznym Polaris HP S.

Laser wysokoenergetyczny Polaris HP S, jest urządzeniem o mocy szczytowej wynoszącej 18 W, która emitowana jest dwiema długościami fal 808 i 980 nm. Z racji tego zabiegi są bardzo, o ile nie najbardziej skomplikowane z całej fizykoterapii, dlatego prawidłowy dobór parametrów jest kluczowy do uzyskania korzystnych reakcji biologicznych, a tym samym zamierzonych efektów terapeutycznych.

Aparat Polaris HP S

Laser wysokoenergetyczny – moc średnia

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej to zastosowanie w celach terapeutycznych laserów o mocy przekraczającej 500 mW. W praktyce stosuje się lasery o mocy wyższej niż 2 W, gdyż przyjmuje się, że powyżej tych wartości można uzyskać efekt termiczny i głębszą penetracje.

Laser wysokoenergetyczny – tryb pracy

• Zabiegi ciągłe – wykorzystywane do terapii tkanek położonych płytko pod skórą w stanach przewlekłych, np. ostroga piętowa, zmiany przeciążeniowe więzadła.
• Zabiegi impulsowe – stosowane w większości zmian chorobowych zlokalizowanych pod niewielką ilością tkanki podskórnej. Można je stosować w stanie podostrym np. łokieć tenisisty/golfisty, zmiany przeciążeniowe i stany pourazowe w obrębie barków, stawów skokowych, naderwaniach, zmianach przeciążeniowych ścięgien itp.
• Zabiegi w trybie Superpuls – wykorzystuje się je w przypadku zmian chorobowych położonych najgłębiej, lub u osób z dużą masą mięśniową czy grubszą warstwą tkanki tłuszczowej.

Ważne aby pamiętać o odpowiednim doborze trybów pracy. Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej u pacjentów o typie skóry IV-VI w skali Fitzpatricka, mogą być wykonywane tylko i wyłącznie w trybie impulsowym bądź superpuls!

Wiąże się to z dużą zawartością melaniny, która pochłania promieniowanie laserowe.

Laser wysokoenergetyczny – częstotliwość impulsów

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej powinny być wykonywane z częstotliwością dostosowaną do rodzaju schorzenia i stanu pacjenta. Przyjmuje się, że:

• 2 – 100 Hz ma działanie przeciwbólowe
• 500 – 1000 Hz ma działanie biostymulacyjne
• Powyżej 2000 Hz ma działanie przeciwzapalne

Wypełnienie (czas impulsu + przerwa)

• Do 50 % stosuję się w stanach podostrych, lub przy pierwszych zabiegach, w celu zmniejszenia ilości energii w tkance.
• Powyżej 50% ma zastosowanie w stanach przewlekłych.

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej są mocno odczuwalne, dlatego należy pamiętać, że współczynnik wypełniania ogranicza moc średnią i zawsze trzeba brać pod uwagę stosunek mocy do współczynnika wypełnienia.

Np. moc wyjściowa 4 W – współczynnik wypełnienia 100% = moc średnia 4 W

Moc wyjściowa 4 W – współczynnik wypełnienia 50% = moc średnia 2 W

Laser wysokoenergetyczny – dawka

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej pozwalają na dużo większe dawkowanie, niż w przypadku zastosowań laserów niskiej mocy.

• Stany podostre lub zaostrzenie dolegliwości – 10 do 50 J/cm²
• Stany przewlekłe – 30 do 100 J/cm²

Laser wysokoenergetyczny – nakładki

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej mogą być wykonywane jedną z trzech nakładek:

• O powierzchni wiązki 1 cm² – stosowana do naświetlania małych powierzchni, np. ścięgna, małe stawy, punkty spustowe.
• O powierzchni wiązki 5 cm² – używana w celu naświetlania większych powierzchni, np. uszkodzenia mięśni, krwiaki, zmiany w większych stawach.
• DILA (Deep Intratissue Laser Adapter) – używana do efektywnej i precyzyjnej terapii tkanek głęboko położonych, np. głębokie zmiany śródmięśniowe, głęboko położone blizny lub punkty spustowe. Uwaga! Stosować tylko i wyłącznie metodę dynamiczną!

Rodzaje nakładek – Polaris HP S

Techniki wykonywania zabiegu

Zabiegi laseroterapii wysokoenergetycznej wykonywane są techniką:

• Technika statyczna – sonda trzymana jest w jednym punkcie, prostopadle do skóry. Służy przede wszystkim do naświetlania małych powierzchni, lub dokładnie zlokalizowanych zmian chorobowych.
• Technika dynamiczna – sonda przesuwana jest powoli bez nacisku, prostopadle do skóry. Wykorzystuje się ją w większości przypadków.
• Technika łączona – stosuje się ją najczęściej w przypadku aplikacji na mięśnie lub gdy występują w obszarze związanym z okolicą schorzenia punkty bolesne.

Czynniki na które należy zwrócić szczególną uwagę

Aby zabiegi przyniosły oczekiwany efekt należy zwrócić uwagę na dobór parametrów, który uzależniony jest od wielu czynników, tj.:

• Wiek pacjenta – u osób starszych i u dzieci dawka powinna byś ograniczona w zależności od schorzenia do ok. 2 – 3 W mocy średniej.
• Budowę ciała – u osób z większą masą mięśniową lub grubszą warstwą tkanki tłuszczowej w obrzeże zabiegowym, zwłaszcza przy leczeniu tkanek głębiej położonych zaleca się zwiększenie dawki.
• Miejsce zabiegu – w miejscach wrażliwych, np.: pachwina, dół pachowy czy podkolanowy zaleca się pracę tylko w trybie impulsowym, chłodzenie skóry przed zabiegiem lub zmniejszenie dawki ze względu na możliwe zbyt intensywne wrażenie ciepła. Należy też ograniczyć dawki stosując laser w obrębie głowy lub szyi.