Laseroterapia wysokoenergetyczna w studium przypadku mężczyzny z pełnościennym uszkodzeniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prawego.

W artykule opisano przebieg leczenia 64 letniego mężczyzny z pełnościennym uszkodzeniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego.

Historia choroby:

Mężczyzna w wieku 64 lat zgłosił się na terapie z bólem barku. Uraz ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prawego powstał w wyniku wypadku w pracy, 4 miesiące temu.

Badanie MR wykazało:

• znacznie zwiększoną ilość płynu w kaletce podbarkowej/podramiennej,
• zmiany zwyrodnieniowe w stawie barkowo – obojczykowym z uciskiem na okolicę połączenia ścięgnisto – mięśniowego ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego,
• ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego ścieńczałe z cechami uszkodzenia warstwy powierzchownej i głębokiej,
• cechy uszkodzenia ścięgna mięśnia podgrzebieniowego.

Rozpoznanie:

Pełnościenne uszkodzenie przyczepu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prawego.

Zalecenia:

Kwalifikacja do leczenia operacyjnego – rekonstrukcja przyczepu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prawego. Tenodeza LHB. Akromioplastyka.

Sposób dotychczasowego leczenia:

Pacjent odbywał do tej pory dwie serie terapeutyczne. Pierwsza z ich odbyła się 3 tygodnie po wypadku. Obejmowała 10 zabiegów, takich jak:

• laseroterapia biostymulacyjna,
• ultradźwięki,
• pole magnetyczne,
• ćwiczenia samowspomagane w UGULU.

Drugą serie powtórzono miesiąc po zakończeniu serii pierwszej.

Odczucia Pacjenta:

Pacjent w dalszym ciągu uskarżał się na ból w stawie barkowym, jednakże nie chciał zdecydować się na zabieg operacyjny.

Poziom bólu w skali Laitinena przedstawiał się następująco:

• natężenie bólu: ból bardzo silny, nasilający się w nocy (4 punkty),
• częstotliwość występowania bólu: ból ciągły (4 punkty),
• częstotliwość zażywania środków bólowych: sporadyczna (1 punkt),
• możliwość w realizacji zadań życia codziennego: potrzebna częściowa pomoc osoby drugiej (3 punkty)

Suma = 12 punktów

Sposób leczenia:

Zastosowano tylko jeden zabieg, była to laseroterapia wysokoenergetyczna. Terapia trwała 3 tygodnie. Wykonywano 3 zabiegi tygodniowo: poniedziałek, środa, piątek. Łącznie 9 zabiegów.

Laseroterapia wysokoenergetyczna. Metodyka wykonywania zabiegów:

• Metoda naświetlania:

Skaning ręczny: okolice bolesności – podczas zabiegu pacjent odczuwał delikatne ciepło.

Punktowa: opracowywanie punktów spustowych – do uczucia wyraźnego ciepła.

• Laseroterapia wysokoenergetyczna. Parametry zabiegowe dla okolic bolesnych:

• Laseroterapia wysokoenergetyczna. Parametry zabiegowe dla punktów spustowych:

Wynik po leczeniu laseroterapią wysokoenergetyczną:

Poziom bólu w skali Laitinena przedstawiał się następująco:

• natężenie bólu: łagodny (1 punkty),
• częstotliwość występowania bólu: sporadyczny (1 punkty),
• częstotliwość zażywania środków bólowych: brak (0 punkt),
• możliwość w realizacji zadań życia codziennego: w pełni samodzielny (0 punkty)

Suma = 2 punktów

Badanie USG wykazało znaczną poprawę w przebiegu ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Zaobserwowano także redukcję ilość płynu w kaletce podbarkowej/podramiennej.

Wnioski:

• Laseroterapia wysokoenergetyczna miała w tym przypadku znaczny wpływ na odczuwalność bólu.
• Laseroterapia wysokoenergetyczna może być rozpatrywana jako skuteczna metoda leczenia w stanach przewlekłych.
• Laseroterapia wysokoenergetyczna stanowi alternatywę dla zabiegu operacyjnego. Jakakolwiek ingerencja chirurgiczna jest inwazyjna. Zabiegi laserem wysokoenergetycznym nie są inwazyjne. W wielu przypadkach warto podjąć próbę terapii, a w przypadku jeżeli nie przyniesie ona rezultatu nie wyklucza to przeprowadzenia zabiegu w przyszłości.
• W tym konkretnym przypadku terapia laserem wysokoenergetycznym okazała się skuteczna, podczas gdy wcześniejsze zabiegi laseroterapii, ultradźwięków i magnetoterapii nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Można wysnuć wniosek, że laser wysokoenergetyczny ma szanse radzić sobie z trudniejszymi przypadkami.