Wskazania i przeciwwskazania do terapia prądami o częstotliwości radiowej – Tecar
Terapia prądem o częstotliwości radialnej nazywana jest potocznie terapią TECAR (Transfer of Energy Capacitive And Resistive). Polega na oddziaływaniu na ludzkiego ciało energią elektryczną za pomocy dedykowanych elektrod. Ta innowacyjna metoda wspomagająca regenerację stawów i mięśni jest z powodzeniem wykorzystywana w:
- ortopedii,
- rehabilitacji,
- medycynie sportowej,
- medycynie estetycznej.
W artykule znajdziesz:
Wskazania do stosowania terapii
Terapia TECAR stała się metodą docenianą przez specjalistów miedzy innymi dzięki szybszym efektom rehabilitacji i bezbolesnym zabiegom. Lista wskazań do terapii jest obszerna, wymienić można takie dolegliwości jak:
- ból ostry i przewlekły narządu ruchu o znanej etiologii, np.:
- choroby zwyrodnieniowe stawów obwodowych i stawów kręgosłupa
- zapalenia (stawów, ścięgien, rozcięgien, kaletek maziowych, błony maziowej, torebki stawowej)
- entezopatie, np. łokieć tenisisty, łokieć golfisty
- stany pourazowe mięśni, ścięgien i więzadeł (naderwania, naciągnięcia, stłuczenia, krwiaki)
- przeciążenia funkcjonalne układu ruchu
- neuropatie obwodowe, np. zespół cieśni nadgarstka
- stany po złamaniu
- terapia pooperacyjna, np. drenaż limfatyczny, blizny, przyspieszenie procesu gojenia
- zespoły bólowe mięśniowo-powięziowe
- punkty spustowe powierzchowne i głębokie
- redukcja objawów lipodystrofii typu kobiecego, wygładzenie blizn
Przeciwwskazania do stosowania terapii
Niestety nie w każdym przypadku, terapia prądami częstotliwości radiowej może zostać zastosowana. Do przeciwwskazań w stosowaniu terapii TECAR należą:
- ciąża lub podejrzenie ciąży
- choroby nowotworowe lub ich podejrzenie (obecność nowotworu, pacjenci w trakcie radioterapii)
- wszczepione i zewnętrzne urządzenia elektroniczne (np. rozrusznik serca, kardiowerter, pompa insulinowa, implant ślimakowy słuchu)
- metalowe, cementowe lub tworzywowe implanty, piercing w miejscu aplikacji
- aparat ortodontyczny (zabieg wykonywany w okolicy twarzy)
- aktywna zakrzepica żył głębokich
- zakrzepowe zapalenie żył
- żylaki
- krwawienia, skłonności do krwawień
- koagulopatie
- choroby krwotoczne
- zaburzenia sercowo-naczyniowe, niewydolność mięśnia sercowego
- dusznica bolesna
- niewydolność oddechowa
- zatorowość płucna
- nadciśnienie, niedociśnienie, skaczące ciśnienie
- stany zapalne skóry, zmiany troficzne skóry w obszarze stosowania, podrażnienia lub uszkodzenia skóry, otwarte rany, oparzenia
- ogólne wyniszczenie organizmu, niezależnie od etiologii
- zaburzenia czucia (brak czucia, hipestezja lub hiperestezja w miejscu zabiegu)
- stany gorączkowe, niezależnie od etiologii
- ostre stany zapalne
- gruźlica
- infekcje bakteryjne lub wirusowe
- epilepsja
- przejściowe nieprzyjemne odczucie
- oparzenie
- wrażenie niepożądanego bólu podczas i po zabiegu
- umiarkowane podrażnienie skóry (np. zaczerwienienie)
- tymczasowe niskie ciśnienie krwi
- zaostrzenie procesów zapalnych
- tymczasowy obrzęk
Ograniczenia w stosowaniu terapii
Jakie są ograniczenia w stosowaniu terapii TECAR? Szczególną ostrożność należy zachować podczas wykonywania zabiegu w miejscu, gdzie stosowane były zabiegi medycyny estetycznej (np. kwas hialuronowy lub nici liftingujące). Uważać należy również podczas wykonywania zabiegu u pacjentów z cukrzycą.
Dodatkowo nie należy wykonywać zabiegów:
- nad narządami miąższowymi lub wrażliwymi na ciepło,
- nad gruczołami dokrewnymi i gonadami,
- nad nerwami obwodowymi położonymi blisko powierzchni skóry,
- u niemowląt i małych dzieci,
- u pacjentów niezdolnych do poinformowania terapeuty o jakichkolwiek dolegliwościach bólowych i odczuciach,
- w okolicy głowy (w szczególności na oczach, ustach i czaszce),
- w okolicy dużych splotów sympatycznych,
- w obszarach znieczulonych,
- podczas miesiączki (przy zabiegach w obszarze odcinka krzyżowo-lędźwiowego),
- u osób stosujących wewnątrzmaciczne środki antykoncepcyjne z elementami metalowymi (przy zabiegach w obszarze odcinka krzyżowo-lędźwiowego),
- przez otwory ciała (np. doustnie, dopochwowo, doodbytniczo)
- części ciała poddawanych wcześniej zabiegom miejscowo podnoszącym temperaturę tkanek (diatermia krótkofalowa lub mikrofalowa, terapia promieniowaniem podczerwonym, inne źródła ciepła).
