Staw barkowo – obojczykowy narażony jest na liczne kontuzje, w wyniku których dochodzi do osłabienia siły mięśniowej, wystąpienia dolegliwości bólowych czy ograniczenia ruchomości barku. Najczęściej urazy występują u osób młodych oraz u sportowców.
W artykule znajdziesz:
- Budowa stawu barkowo-obojczykowego
- Przyczyny uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego
- Klasyfikacja urazu
- Objawy i leczenie
- Terapia stawu barkowo-obojczykowego
Anatomia stawu barkowo – obojczykowego
Jak zbudowany jest staw barkowo-obojczykowy? To jeden z pięciu stawów wchodzących w skład obręczy barkowej. Stanowi połączenie wyrostka barkowego i obojczyka. Stabilność zapewniają więzadła : barkowo-obojczykowe i kruczo-obojczykowe.
Jak dochodzi do uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego?
Do urazu dochodzi zazwyczaj wskutek bezpośredniego upadku na ramię. Uderzenie może doprowadzić do naciągnięcia wiązadeł barkowo-obojczykowych, a nawet ich zerwania oraz przemieszczenia obojczyka.
W sytuacji zadziałania siły na powierzchnię górną obojczyka dochodzi do zwichnięcia dolnego obojczyka. Natomiast w momencie upadku na wyprostowaną kończynę obserwuje się uszkodzenie więzadeł stawu barkowo-obojczykowego.
Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego najczęściej jest spotykane wśród sportowców ale również rowerzystów czy motocyklistów.
Stopnie uszkodzenia stawu
Urazy stawu barkowo-obojczykowego są sklasyfikowane na 6 różnych typów. Sprawdź: STOPNIE USZKODZENIA STAWU
Objawy i Leczenie
Objawami uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego są głównie:
- silne dolegliwości bólowe nasilające się podczas ruchu,
- ograniczenie zakresu ruchomości kończyny górnej,
- obrzęk i zaburzenia czucia w obrębie barku,
- „objaw klawisza” – wystający koniec obojczyka.
Objawy oraz sposób leczenia są uzależnione od stopnia uszkodzenia. Sprawdź: OBJAWY I REHABILITACJA STAWU
Terapia – jak leczyć uszkodzenie stawu?
- zimno (okłady z pokruszonego lodu, kriożele) – w późniejszej fazie również po ćwiczeniach,
- ultradźwięki lub fonoforeza – stopniowe zwiększanie dawki dostosowane do możliwości obciążeń termicznych tkanki,
- pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości- stopniowe zwiększanie dawki dostosowane do możliwości obciążeń termicznych tkanki,
- światło widzialne spolaryzowane białe lub koloroterapia światło czerwone,
- biostymulacja laserowa lub laser wysokoenergetyczny,
- pole elektromagnetyczne niskiej częstotliwości [magnetoterapia],
- kriostymulacja,
- prądy TENS, prądy średniej częstotliwości – parametry dostosowane do celów terapii (zmniejszenie bólu, usprawnienie krążenia, stymulacja mięśni).
